Św. Jan Paweł II uczynił ciało i doświadczenie ciała tematem teologii w ogóle oraz przedstawił wizję człowieka, którego ciało jest rozumiane jako znak nie tylko osoby ludzkiej, lecz także znak obecności Boga w świecie stworzonym.

Św. Jan Paweł II uczynił ciało i doświadczenie ciała tematem teologii w ogóle oraz przedstawił wizję człowieka, którego ciało jest rozumiane jako znak nie tylko osoby ludzkiej, lecz także znak obecności Boga w świecie stworzonym. Obecność ta wskazuje na obraz Boży w człowieku jako mężczyźnie i kobiecie, ze zwróceniem uwagi na ważkość ludzkiej płci, która nie pozwala na redukowanie znaczenia różnicy cielesnej mężczyzn i kobiet przez traktowanie jej jako zwykłego efektu uwarunkowań historyczno-kulturowych. Właściwą teologię ciała przedstawił Papież w cyklu katechez środowych, wygłoszonych w okresie 1979-1984 na temat: Mężczyzną i niewiastą stworzył ich. Odkupienie ciała a sakramentalność małżeństwa, (wyd. Rzym 1986), starając się rozumieć i tłumaczyć człowieka w tym, co istotowo ludzkie. Zastosował przy tym trójwymiarowy, integralny obraz człowieka: przed grzechem, po grzechu i wobec zmartwychwstania, co urzeczywistnia się w pełni w tryptyku historiozbawczym: stworzenia, odkupienia i uświęcenia.

 Podejmując naszkicowaną zwięźle tematykę konferencji, w referatach oraz podczas warsztatów zwrócimy uwagę na papieską wizję cielesności człowieka w obecnych czasach sekularyzacji i relatywizmu, które w swoisty sposób propagują uzupełnianie się nastawienia hedonistycznego (ciało jawi się jedynie jako źródło przyjemności), i manichejskiego (ciało jest „antywartością”). Oceną tej wizji przez Magisterium Kościoła jest List do biskupów Kościoła katolickiego o współdziałaniu mężczyzny i kobiety w Kościele i świecie, uchwalony na zebraniu zwyczajnym Kongregacji Nauki Wiary i opublikowany 31 maja 2004 roku, z polecenia papieża Jana Pawła II, który go zatwierdził, podczas audiencji udzielonej kardynałowi Josephowi Ratzingerowi, ówczesnemu prefektowi tejże Kongregacji.

W przekonaniu, że najlepszą odpowiedzią na wspomniane wyżej fałszywe przekonania jest teologia ciała, organizatorzy konferencji liczą na twórczą dyskusję po referatach, a zwłaszcza włączenie się wszystkich uczestników w zajęcia warsztatowe. Bez wątpienia interesująca będzie krytyka tzw. „kart LGBT plus”, które zaczynają obowiązywać, zwłaszcza w wielkomiejskich skupiskach ludzkich oraz zdemaskowanie, czym jest genderyzm oraz związane z nim kłamstwa: ontyczne, antropologiczne i personalistyczne, jak również kłamstwa w dziedzinie moralnej, społecznej i religijnej.